نقش فشارهای سیاسی اجتماعی و اقتصادی بنی امیه در پیدایش نهضت امام حسین(ع)

مشخصات کتاب

عنوان : نقش فشارهای سیاسی اجتماعی و اقتصادی بنی امیه در پیدایش نهضت امام حسین(ع)

پدیدآورندگان : امام سوم حسین بن علی(ع)(توصیف گر)

احمدی، حبیب الله، 1336-(پدیدآور)

نوع : متن

جنس : مقاله

الکترونیکی

زبان : فارسی

صاحب محتوا : موسسه فرهنگی و اطلاع رسانی تبیان

توصیفگر : عثمانیان

قیام عاشورا

تاریخ تشیع

امویان

وضعیت نشر : قم: مؤسسه فرهنگی و اطلاع رسانی تبیان، 1387

ویرایش : -

خلاصه :

مخاطب :

یادداشت : , ملزومات سیستم: ویندوز 98+ ؛ با پشتیبانی متون عربی؛ + IE6شیوه دسترسی: شبکه جهانی وبعنوان از روی صفحه نمایش عنوانداده های الکترونیکی

شناسه : oai:tebyan.net/3845

تاریخ ایجاد رکورد : 1387/11/3

تاریخ تغییر رکورد : 1387/11/3

تاریخ ثبت : 1389/6/28

قیمت شیء دیجیتال : رایگان

مقدمه

به شهادت تاریخ، جامعه ای که امام حسین (ع) در آن دست به قیام زد، جامعه ای دگرگون شده و منحط بود که از نابسامانی ها و ناهنجاری های مختلف رنج می برد. در این دوره، نهادهای اجتماعی، در جهت اهداف بنی امیه استقرار یافته، بیش تر مردم، زیر ستم خشونت بار آنان گرفتار آمده و از حقوق اولیه اقتصادی و اجتماعی خویش محروم بودند. بالندگی فرهنگی اسلام، جای خود را به فرهنگ جاهلی و عصبیت سپرده، دین، پوستین وارونه پوشیده بود. این همه به مدد حاکمیت بنی امیه بر مقدرات جامعه اسلامی پدید آمد که محصول برخی حکومت های پیشین به حساب می آید. نویسنده برای تبیین چنین موقعیتی، که برای امام حسین (ع) نمی توانسته تحمل پذیر باشد، این مقاله را در سه محور عمده: تشکل هم سو با اهل بیت، حاکمیت سیاسی بنی امیه و پیامدهای آن، سامان داده و پیامدهای فرهنگی، اقتصادی و اجتماعی این حاکمیت و جریان دین زدایی در این برهه را بررسی می کند.

پیشگفتار

نهضت شکوهمند امام حسین (ع) به مانند نهضت های هم گونه خود، بر دو محور اصلی، یعنی زمینه ها و انگیزه ها حرکت می کند. هدف اصلی در این نوشتار، بررسی محور نخست است. بررسی زمینه ها، که بیش تر آن ها را اهرم های فشار از سوی بنی امیه شکل می دهد، بازگشت به زمان های پیش از نهضت را بایسته می کند؛ زیرا این زمینه ها ریشه در حاکمیت سیاسی بنی امیه دارد که به دوران خلفا، امام امیرالمؤمنین (ع)، و امام مجتبی (ع) و نیز دوران امام حسین (ع) با معاویه بر می گردد. آن چه شواهد قطعی تاریخی گواهی می دهد، این است که از زمان رسول اللَّه (ص) و پس از رحلت ایشان یک تشکل هم سو و یک جریان بزرگ اجتماعی با موقعیت والا، همراه عترت